Het oeverlandschap van de Amazone rivier en de daarbij behorende overstromingsbossen vormen reeds voor duizenden jaren een belangrijke plaats voor inheemse bevolkingen vanwege de grote diversiteit en hoeveelheid aan vis. Maar ook door de grote diversiteit aan eetbare vruchten en de vruchtbare grond waarop familie akkers worden aangelegd. Belangrijke elementen in dit landschap zijn de grote merengebieden die in de loop van de tijd gevormd zijn door het meanderen van de rivier. De merengebieden Yahuarcaca en Tarapoto zijn hier voorbeelden van. Rondom de meren liggen de várzeas, de overstromingsbossen.

Deze overstromingsbossen vormen een belangrijk ecosysteem in het Amazone bioom waarbij een nauwe relatie ontstaat tussen de vissen en de vegetatie. Door de hevige regenval verder stroomopwaarts tot aan het Andes gebergte 1.000km verder (waar de Amazone rivier zijn oorsprong kent), treedt de rivier jaarlijks buiten haar oevers en stijgt plaatselijk tot wel 12 meter in hoogte en doet de bossen overstromen. Tegelijkertijd met het onderwater lopen van deze bossen staan vele soorten bomen in bloei of dragen vrucht. Dit verschijnsel trekt vervolgens vissen aan vanuit de meren, beken en rivieren die  zich voeden met o.a. zaden en vruchten die in het water vallen.

Behalve voor het levensonderhoud trekken de vissen ook deze gebieden in om zich voort te planten en om bescherming te vinden tussen de bomen en de luchtwortels. Verder trekken ook reptielen als kaaimannen, rivierschildpadden en andere dieren zoals de roze rivierdolfijn, rivierotter, en de amazone lamantijn (zeekoe) deze meren en overstroomde bossen in. Alhoewel overbevissing een duidelijk negatieve invloed heeft op de diversiteit en hoeveelheid vis, de grootste bedreiging vormt het verdwijnen van de leef- en foerage gebieden van deze vissen – door degradatie en ontbossing.